View Fatih Doğan's profile
View Fatih Doğan's profile
View Fatih Doğan's profile
Dubai’deki değerli bayimiz Madiacast’ın daveti üzerine Dubai Cabsat 2014 fuarına katılım sağladık ve dört
Burjal Khalipha
günümüzü Dubai’de geçirdik. Gündüz fuar alanındaki görüşmelerimizin yanında akşam saatlerinde sektörden dostlarımızın çeşitli davetleri ile değerlendirdik.
Dubai’ye eskiden vize yoktu diye biliyorum. Vize prosedürü arttırılsa da yine de zor sayılmaz. Emirates Hava Yolları artık vize vermiyor. Üçüncü bir şirketten almak gerekiyor adresi burada; http://dubaivisa.net/ Vize başvurularını mail yolu ile de kabul ediyorlar. Benimki iki günde çıktı ama ortalaması bir hafta. Sharjah Palace Hotel’de ikamet ettik, Dubai’ye biraz mafesi olması ve havuzunun küçüklüğü dışında oldukça güzel bir oteldi kalacaklar için tavsiye ederim.
CABSAT Fuarı
Fuar alanı beklediğimden daha sakindi. Yine de gittiğimize fazlasıyla değdi diyebilirim, Ortadoğu pazarında önemli temaslarda bulunduk, tanıdıklarımızla ilişki tazeledik ve güçlendirdik. Sonuçta bir Türk firması olarak dünyanın pek çok ülkesinden rakiplerimiz var ve bu pazarları boş bırakırsak Fransızların ya da Hintlilerin doldurması çok zor değil. Gelenlerin konuşmalarına bakılırsa Irak’ın da toparlamaya başladığını gözlemledim.
Dubai Mall Aqua Park
Dubai oldukça kozmopolit bir yer. İnsanların neredeyse tamamı mutlu görünüyor. Çöpçüler hariç somurtan insan görmedim. Alt seviyelerde çalışmak için gelenler arasında en kalabalık olanlar Çin ve Hint kökenli ama Bangladeş’inden Filipinlere kadar herkes mevcut. Örneğin bayimiz Mediacast çalışanları arasında, Hindistan, Filipinler, Çin, Filistin, İngiltere ve Lübnan’dan gelen çalışanları ile tanıştım ki daha benim tanışmadığım 55 çalışanları var. Çok farklı iklimlerden kültürlerden gelen insanlar bir arada uyum içinde çalışıyor ve herkes mutlu. Ücretler tamamen serbest piyasa koşullarına göre kurulmuş durumda ki bence çok doğru bir sistem. Bir garsonun 350 $ ortalama maaşı varken, elektrik teknisyeninin 3500 $ aylık maaşı olabiliyor, beyaz yakalılara mühendislere vs. gidildikçe de maaş artarak devam ediyor. Arada uçurum var ama sonuçta on tane garson birleşse o teknisyenin yaptığı için yapamaz. Garsonlar da hallerinden memnun görünüyor. Geldikleri ülkelere göre değerlendirdiklerinde oldukça yüksek bir gelir onlar için de.
Gezilecek Yerler
Dubai’yi gezmeye fazla fırsatımız olmasa da; Fujairah’daki Dubai Marine Beach Resort oldukça şık ve güzel bir tesisti. Dubai Mall’a gidilmesini tavsiye ederim, tamamını gezmedim ama
Emirates Mall Defile
sanırım Cevahir AVM’den bir kaç kat daha büyük. (Dünyanın en büyük AVMsiymiş zaten) Oldukça büyük ve güzel bir akvaryumu var. Öyle ki farklı katlarda bir yandan alışveriş yapıp bir yandan akvaryumu izleyebiliyorsunuz.
Dubai Mall’a yürüme mesafesinde yakınlıkta dünyanın en yüksek binası Burj Al Khalifa var. Kişi başı 120 tl vererek 160 katlı bu binanın en son katına çıkabilirsiniz.
Bir diğer gözde alışveriş merkezi ise Burj-al Arab’a daha yakın olan Emirates Mall. Dubai Mall kadar büyük değil ama moda ile daha iç içe bir yer. Dünyaca ünlü ve daha üst segmente hitab eden moda ve kozmetik markalarının mağazaları burada daha yoğun. Burada bir moda markasının defilesine de rastladım.
Dubai Mall’daki devasa akvaryuma nazire yaparcasına Emirates Mall’da da yapay kayak pisti mevcut. Teleferikle tepeye tırmanıp kayak yapabiliyorsunuz. Turistler açısından çok gözde bir diğer mekan ise Meditü-l Fujairah. Meşhur 7 yıldızlı Burjal Arab’ın hemen yanında olan bu mekan bir nevi modern kapalı çarşı. Turistik mağazalar var, fiyatları da aynı şekilde turistik. İçerisinde yapay bir göl ve etrafında kafeler de mevcut.
Emirates Mall Otopark
Ulaşım;
Dubai’ye vardığımızde, havaalanından taksi ile otele geçtik.
Otelimiz Sharjah’taydı. Taksimetreler km başı 1,7 dirhem (yaklaşık 1 tl) yazıyor. Havalimanından bindiyseniz 20 dirhem (12 tl) vergi veriyor ve Dubai’den Sharjah’a geçiyorsanız (vice versa) 20 dirhem daha taksimetreye otomatik olarak ekliyor. Havalimanı değil de normal bir yerden bindiyseniz taksimetre 20 yerine 3 Dirhem’den açılıyor. Bunun yanında paralı yollardan geçildiyse onların ücreti de taksimetreye ekleniyor. Takside dikkatli olunmalı, genel anlamda bir sıkıntı yaşamadık ama bindiğimiz taksilerden biri 20 km’lik yolu Emirates Road’dan dolaştırıp 40 km’de getirdi. Karşı çıktık ama “Ben burada çalışanım, benim taksim değil” şeklinde yoğun
Emirates Mall Kayak Pisti
bir duygu sömürüsü yapınca fazla da zorlamadık. Orada taksi şoförleri çalışan. Taksiler Dubai Emirine (kırmızı çizgili olanlar) ya da onların imtiyaz verdiği özel şirketlere ait. Taksiciler orada çalışan ama ortalama 2.000 – 3.000 TL aylık gelirleri var. Bu arada gidecekler için tüyo olarak söyleyeyim, sedan araçlar normal taksiyken, daha büyük hatch back araçlar biraz daha pahalı yazıyor.
Toplu taşımayı fazla kullanmadık, bir sefer metroya bindik. Oradaki sistem bizdekinden farklı, bileti alırken ineceğin yeri söylüyorsun, hem bindiğinde hem indiğinde bileti okutuyorsun. Eğer daha uzak bir yere gitmişsen metrodan çıkamıyorsun. Biraz saçma. Zaten
Dubai Metro Durağı
metro tramvay hızında gidiyor, yerin altına da inmiyor. Yine de istasyonlar temiz. Metro duraklarının mimarisi de dışarıdan uzay gemilerini andırıyor. Metro istasyonlarında mobil uygulamalara önem vermeleri de hoş bir ayrıntı. Otobüse binmeye bir kere niyetlendik deneyim için, onda da kalabalıktan cesaret edemedik yine taksiye yöneldik.
Genel olarak insan yaşamına uygun bir şehir Dubai. Yayalar da düşünülmüş, otobüs durakları klimalı, üst geçitlerde merdiven yerine asansör var. Ama şehirde yürünecek doğru düzgün yaya ya da bisiklet yolu yok. Tamamen otomobili olanlara göre dizayn edilmiş bir şehir. Dört gün boyunca avm/ çarşı vs. haricinde yolda yürüyen insan görmedim desem abartmış olmam. Şehir içinde kilometrelerce yol
Klimalı Otobüs Durağı
gidiyorsunuz ama bir tane yayaya rastlayamıyorsunuz. Onlarca kişi sıraya giriyor ve taksi kuyruğu oluşturuyor. Taksiler yirmişer yirmişer sıraya giriyor ve sanki Formula 1 etap başlangıcı gibi aynı anda kalkıyorlar.
Otomobiller ise genelde Türkiye’de nadiren ya da hiç göremediğimiz lüks araçlar ya da bizdeki markaların üst segment arabaları. Petrol sudan gerçek anlamda daha ucuz olduğu için genelde jeeplere biniliyor. Dubai’de vergi olmadığı için otomobil fiyatları da uygun. 100.000 TL’ye bir Explorer Jeep alabiliyorsunuz mesela. Türkiye’de o parayla WW Polo alınıyor dediğimde ise oldukça şaşırdı karşımdaki.
Yeme- İçme
Dubai kozmopolit bir yer olduğu için çeşitleri de çok gelişmiş. Çin, Hint, Thai mutfakları en yaygın restoranlar arasında.
Kahvaltı ve yemeklerde ananas sıklıkla bulunuyor. Sosisleri sanırım bizdeki gibi saçma sapan şeyler yerine et koydukları için güzel. Quill dedikleri, bizdeki
Artırılmış Gerçeklik Uygulaması
bıldırcın’a tekabül eden kuşun ızgara yapılarak verildiğini gördüm, yerel bir tat ama yağsız ve çok kemikli olduğu için tavsiye etmem. Kebap ve döner veren pek bir yer göremedim, açılırsa bence oldukça iş yapar.
Bunların yanında gıda pahalı bir şey Dubai’de. Örneğin Carrefour’da bildiğimiz kirazın kilosu 100 tl. Deniz ürünleri nispeten daha ucuz. Özellikle de Basra Körfesinde tutulan yerli balıkların fiyatları. Örneğin çok kaliteli bir somon balığınının kilosunu 20-30 tl’ye bulabiliyorsunuz.
Teknoloji;
Dubai’de pek çok mobil uygulama reklamına, artırılmış gerçeklik uygulamalarına rasladım. Teknolojiye ilgili
olmalarını görmek oldukça güzel. Bölgenin televizyonlarını izleyince ilk dikkatimi çeken ismini bilmediğim bir Türk dizisi ve Kenan İmirzalıoğlu ile karşılaşmam oldu. Yerel televizyon yapımlarındaki oyunculukları gördükten sonra Türk dizilerinin neden bu kadar tuttuğunu anlamak güç değil. Flash tv’deki sarı bıyıklı adam bile burada en iyi erkek oyuncu oskarını alır.
Dubai’de kendi adıma oldukça verimli bir kaç gün geçirdim. Misafirperverlikleri için Mediacast ailesine teşekkür
ediyorum.
Şeyh Maktum’lu Iphone Kapakları Oldukça Popüler
İlk uluslararası şube Avusturya’da açıldı.
Müşterilerinin R/3’te online uygulamalara erişebilmesi için online oldu.
Örneğin elimizle tutabildiğimiz bir ürün için pazarlık yaparsak esnafın cevabı hemen hemen bellidir; “Abi bunun gelişi o kadar zaten”… Peki bir yazılım ürününün gelişi ne kadar? Saat/personel sayısı tek başına fiyatlandırma için yeterli midir? Bir yazılımcının iki haftada yaptığı işi bir diğeri bir günde yapabilir. Peki iki haftalık işi birgünde bitiren bir yazılımcı bir günlük ücret mi talep etmelidir iki haftalık mı? Peki Karl Marks’ın artı değer kuramının ilkokul matematiği gibi basit ve çaresiz kaldığı günümüzde hakkani fiyatlandırma nasıl olmalı?
Fatih Doğan 